کد مطلب:29332 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » اعتقادات

خداوند كه مي دانسته اگر انسان را بيافريند، روي زمين ظلم و فساد مي كند، پس چرا او را آفريد؟

هدف خدا از خلقت انسان اين نبود كه انسان روي زمين ظلم و فساد بكند، بلكه هدفش عبادت و پرستش و اطاعت از دستور خدا بود، تا انسان در ساية اطاعت و پرستش، به كمالات بالا دست يابد و به قُرب الهي برسد: ما خلقت الجن و الاءنس الاّ ليعبدون؛ جن و انس را نيافريديم مگر براي اين كه عبادت و پرستش خدا بكنند.[1]



از طرفي چون انسان داراي غرائز مختلف است كه تمامي غرائز براي زندگي كردن و به تعالي رسيدن لازم است، ولي گاهي در اثر خودسري ها و طغيان ها به بيراهه مي رود و از آن چه كه خداوند در وجود انسان، خوب و لازم آفريده، سوء استفاده مي كند، در نتيجه ظلم و فساد ايجاد مي شود.



فرشتگان همين سؤال را از خدا پرسيدند، وقتي خدا به ملائكه فرمود: مي خواهم در زمين جانشين بيآفرينم؛[2] ملائكه گفتند: آيا مي خواهي كساني را خلق كني كه روي زمين فساد مي كنند و همديگر را مي كشند. ما تو را تسبيح مي گوييم و تقديس مي كنيم. خداوند در جواب فرمود: چيزهايي مي دانم كه نمي دانيد.



خدا موجودي آفريد كه گُل سر سبد عالَم هستي محسوب مي شود، به خاطر زمينه هايي كه در وجود او نهاد. و آية و علّم آدم الاسماءَ كلّها؛ خداوند به آدم تمامي اسما را آموخت، شايد به اين معنا باشد كه خداوند زمينة رشد و تكامل را در وجود انسان قرار داد. وي با اين زمينه مي تواند به حقايقي از عالَم دست يابد.



بشر امروز توانسته است در اثر علم و آگاهي و تجربه به مراحلي برسد كه هيچ موجود ديگري اين قدرت را ندارد.

بنابراين خلقت آدم با دارا بودن زمينه هاي كمال و ترقّي بد نيست، گرچه برخي انسان ها از اين زمينه ها سوء استفاده مي كنند، امّا سوء استفاده دليل نمي شود كه خدا از اصل خلقت آن ها خودداري كند، همان طوري كه خداوند درختان را آفريد كه فوائد بسيار دارد، امّا گاهي در اثر آتش سوزي باعث تخريب محيط زيست مي شود. همين طور دريا و آب كه بسيار خوب است گرچه گاهي عامل فساد مي شود.[3]

[1] ذاريات (51) آية 56.



[2] بقره (2) آية 30.



[3] تفسير نمونه، ج 22، ص 392 و ج 1، ص 178، با تلخيص.